Wpływ cukrzycy na układ sercowo-naczyniowy 

Choroby sercowo-naczyniowe, a w szczególności choroba wieńcowa, są odpowiedzialne za blisko 70 proc. Wszystkich zgonów wśród osób chorujących na cukrzycę. Z tego powodu osoby u których zdiagnozowano cukrzycę typu 2, już w momencie diagnozy powinny być traktowane jako pacjenci z obciążeniem kardiologicznym. Badania pokazują, że już sam stan przedcukrzycowy jest czynnikiem zwiększającym ryzyko powstania chorób sercowo-naczyniowych. Ryzyko wzrasta wraz z nasilaniem się hiperglikemii oraz czasem jej trwania (im wyższy odsetek hemoglobiny glikowanej, tym jest ono większe).

Lekarze uważają cukrzycę typu 2. jest za odpowiednik choroby wieńcowej. Na podstawie badań klinicznych prowadzonych w latach 90. XX wieku stwierdzono, że ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych          u diabetyków jest porównywalne z tym, jakie występuje u osób z chorobą wieńcową po przebytym zawale serca, którzy nie chorują na cukrzycę.

Na schorzenia układu krążenia w większym stopniu narażone są kobiety z cukrzycą niż mężczyźni.

U diabetyczek ryzyko to jest 3–5 razy większe, u diabetyków oraz 2–3 razy większe w porównaniu z kobietami i mężczyznami bez cukrzycy. Bardzo niepokojącym jest fakt, że światowy trend obniżania się śmiertelności z powodu chorób sercowo-naczyniowych nie dotyczy osób chorujących na cukrzycę.

Cukrzyca jest chorobą naczyń krwionośnych, nie dająca żadnych objawów bólowych. Jeżeli poziom cukru we krwi nie jest bardzo nasilony, tak jak ma to miejsce w cukrzycy typu 2, pozwala na normalne funkcjonowanie. Jednakże nawet nieznacznie podwyższony poziom cukru we krwi wpływaj na naczynia krwionośne.

Wieloletnie badania wykazały, że w wyniku cukrzycy uszkodzeniu ulegają naczynia krwionośne w oczach, nerkach i/lub układzie nerwowym, w wyniku czego rozwijają się takie powikłania, jak retinopatia cukrzycowa, nefropatia i neuropatia. O tych powikłaniach mówi się w pierwszej kolejności, także dlatego,  że występują one tylko przy cukrzycy.

Jednak pacjenci mniej sobie zdają sprawę z tego, że hiperglikemia, jest niezwykle groźna ich układu sercowo-naczyniowego powodując powikłania takie jak zawał mięśnia sercowego, miażdżycę tętnic czy wreszcie udar mózgu. Diabetycy są na nie narażeni w znacznie większym stopniu niż osoby bez zaburzonej tolerancji glukozy.

Natomiast powikłania mikronaczyniowe, czyli dotyczące małych naczyń – znajdujące się w oczach i nerkach dotyczą przede wszystkim pacjentów z cukrzycą typu 1. Powikłania makronaczyniowe dotyczące dużych naczyń krwionośnych (tętnic, żył, serca) są częstszym problemem `pacjentów z cukrzycą typu 2. Jednak pacjenci chorujący na cukrzycę typu 1 muszą również obawiać się powikłań w dużych naczyniach krwionośnych. Przyspieszony rozwój miażdżycy stwierdza się np. u pacjentów z cukrzycą typu 1. i nefropatią cukrzycową.

Nadmiar glukozy we krwi prowadzi do patologicznych wieloogniskowych zmian w obrębie naczyń krwionośnych powodujących ich uszkodzenia w całym przekroju oraz przyśpieszenie procesów miażdżycowych ( procesów zapalnych, w których narasta blaszka miażdżycowa . Miażdżyca stopniowo zwęża średnicę naczyń wieńcowych. To utrudnia przepływ krwi wraz z substancjami odżywczymi do serca i prowadzi do rozwoju choroby niedokrwiennej serca. Blaszki miażdżycowe u diabetyków są niestabilne, łatwo ulegają oderwaniu, zwiększając ryzyko zawału i udaru.

Z uwagi na często występującą u cukrzyków neuropatię cukrzycową choroba niedokrwienna serca może przebiegać bezobjawowo. Pacjent z neuropatią cukrzycową może nie odczuwać głównego objawu zawału serca jakim jest ból w klatce piersiowej.

Dlatego tak ważne jest stałe monitorowanie pracy serca i kontrola ciśnienia tętniczego krwi. Według ostatnich badań przeprowadzonych przez naukowców z Kanady, wynika, że jeśli u pacjenta, który ma cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, nieprawidłowy poziom cholesterolu we krwi, pali tytoń, oraz dodatkowo występuje u niego otyłość, to ryzyko zawału serca u takiej osoby wzrasta aż 64-krotnie w porównaniu z osobą z ogólnej populacji bez tych czynników ryzyka. Niestety taka mieszanka czynników ryzyka u pacjentów z cukrzycą typu 2 występuje bardzo często. Aby zapobiegać schorzeniom układu krążenia u pacjentów z cukrzycą należy regularnie ich badać i podejmować jak najszybciej działania zapobiegawcze.